Kroniek van een leven voor de wetenschap

Dat hij na het gymnasium koos voor een studie psychologie was op aanraden van een beroepskeuzeadviseur die zijn ouders raadpleegden, T.T. ten Have. Na zijn afstuderen werd van Strien medewerker van het Groninger Instituut voor Toegepaste Psychologie en Psychotechniek. In 1955 kwam de mogelijkheid om als wetenschappelijk medewerker aan de universiteit te werken. Onder begeleiding van J.Th. Snijders promoveertde van Strien in 1964 met het proefschrift Problemen van de bedrijfspsychologische rapportering. Dit wekte ook de belangstelling op voor de geschiedenis van diagnostiek rapportering. Dat kon geen plaats krijgen in zijn proefschrift dus volgde twee jaar later het werk Kennis en communicatie in de psychologische praktijk. In dat jaar vond zijn eerste hoogleraarsbenoeming plaats in de Arbeidspsychologie, dat later werd aangeduid als Psychologie van Arbeid en Organisatie. Naast personeelsselectie kwamen nieuwe thema’s aan bod: theorie van de arbeidshandeling, motivatieproblematiek, participatie en besluitvorming, theorie en praktijk van organisatieverandering. Hij stond zelf midden in de organisatieverandering tijdens de stakingen en protesten van studenten aan de universiteit. In de jaren zestig en zeventig waren er debatten over de verhoudingen binnen de psychologie. In de jaren tachtig gevolgd door debatten over de verhouding tussen de psychologie en andere sociale wetenschappen. In deze debatten beargumenteerde van Strien zijn standpunten met zowel historische als wetenschapstheoretische motiveringen. Zijn tweede hoogleraar benoeming in 1980 was een reflectie daarvan; Inleiding, Grondslagen en Geschiedenis van de Psychologie. Het werk van psychologen historisch onderzoeken en de praktijkpsychologie van grondslagen voorzien leidde tot historische en methodologische bijdragen. Hieronder viel de regulatieve cyclus waarmee van Strien het praktijk denken typeerde en systematiseerde. In 1986 richtte hij de werkgroep Historische Materialen Psychologie op, die zich inzette voor het erfgoed van de psychologie. In 1993 ging van Strien met emeritaat.